|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
B İ R Y A Ş A M D A N P A R Ç A L A R
Didem KARŞILAN
|
|
DÖRT mevsim içinde dönüyorum. Günler hızlı hızlı akıyor. Vücudum şekillenmeye başlıyor. Boyum uzadı, yüzümde sivilceler çıkıyor, tüyleniyorum. Sürekli yağlanıyor saçlarım. Vücuduma uyum sağlayamıyorum. Devamlı birileri “Sen genç kız” oldun diyor. Oysa ben hala kendimi küçük hissediyorum. Ne büyüğü! Hala bisiklete binebilirim, hala erkeklerle top oynayabilirim. Neden ayıpmış? Herkes sürekli beni kontrol etmeye çalışacaksa niye büyüyorum ben? Pamuk helvamın şeker pembesi hayallerime birileri çomak soktu, sönüyorlar. Sanırım gerçekten büyüyor olmalıyım…
BEŞ kere değil on kere söyle ne fark eder. Ben öyle olmasını istiyorum!Eşyalarım dağınık kalsın biraz. Ben senin gibi temizlik hastası olamam anne. Temiz ama dağınık olmayı seviyorum ben. Elleme kitaplarımı odama saçılsınlar. Kısmasana müziğimi. Gevur evladı dediğin beynimi dinlendiriyor bu ara. Arabeske bağlamış salak bir kız olacağıma yetmişlerin müziğinde dinleniyorum. Babamda gençliğinde onları dinlermiş.Armut dibine düşüyorsa gerçekten, ben düşeli çok oldu. Pijamalarımla tüm günümü geçirince ne oluyor. Kim bakacak bana. Evlenecek değilim ya. Alt tarafı liseye başlıyorum. Biraz daha sesini yükseltirsen kapıları çarpmaya başlayacağım. Of sanırım içimde isyankar biri filizleniyor…
ALTI ay oldu liseye başlayalı. Farklı ananın evlatları olduğumuz halde birbirimizin hayatlarına bu kadar kısa sürede entegre olabilmemize şaşıyorum. Günlerimiz dolu dolu geçiyor. Sürekli gülümsüyoruz, kahkahalar atıyoruz. Kalbimin tam ortasına devasa bir sıcaklık yerleşti. Güvendiğimi ve sevdiğimi hissediyorum. Sanırım dostlarımı bulmuş olmalıyım…
YEDİ mesaj geldi telefonuma üst üste. Neden heyecanlanıyorum ondan haber alınca?Onun yüzünü görmeyi neden bu kadar istiyorum? Midemde kelebekler uçuşuyor. Titriyorum karşısında. Vakit çok çabuk geçiyor ve ben nasıl geçtiğinin hiç farkına varamıyorum. Her buluşmada konuşmalar yarım kalıyor. Kimse duymasın, kimse bilmesin. Yüzümdeki bu aptal gülümsemenin bir sebebi olmalı. Gerçek aşk, babaya hissedilen duygulardan çok daha farklıymış.Görüyorum…
Tik tak tik tak…
Ah yanıyorum. Kalbim acıyor. Göğüs kafesimin üzerine onlarca ağırlık yüklemişler sanki her nefes alışımda acı çekiyorum. Görünmeyen bir acı ile baş etmek ne kadar zor. Nerden geldi dokundu kalbime, geldi madem neden gidiyor? Ölüyorum gibi…Sanırım aşka bulanmış olmalıyım…
[Devamı Arka Sayfada]
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
Bugün 57 ziyaretçi (62 klik) kişi burdaydı!
Anasayfa | Künye | Ürün Gönder |
HANTEK EDEBİYAT DERGİSİ @ 4 Ocak 2009 - HENDEK
[ Tüm hakları saklıdır]
|
|
|
|
|
|
|
|
Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?
