|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
B İ R Y A Ş A M D A N P A R Ç A L A R
Didem KARŞILAN
|
|
SEKİZ sene oldu kendimi gerçekten bileli, tanıyalı.Üniversiteden mezun oluyorum. Başımda kep, yüzümde gülümseme…İçime umut doluyor. Artık iş hayatına atılıp bende aileme katkıda bulunabilirim. Dostlarım yine yanımdalar. Bundan daha mutlu bir gün mü olur? Bekle gelecek ben geliyorum…
Tik tak tik tak…
Niye iş görüşmelerinden olumsuz cevap alıyorum yada neden bu kadar az para ile çalışmamı bekliyorlar? Şayet bu paraya çalışırsam kimseye faydam dokunmayacak. Ben nasıl ayakta duracağım? Hayat göründüğünden çok daha zormuş. Ah baba sen yıllarca bu insanların nasıl kahrını çektin de baktın bizlere. Çekilir mi bunlar.İnsan müsvetteleri… Çirkinler, kirliler, ticaretin adını iki yüzlülükle karıştırmışlar. Nereye düştüm ben böyle? Gelecek kaygısı yüzünden huzursuzlaşıyorum. Sanırım hayatın zorluklarından birine takılmış olmalıyım…
DOKUZ ay oldu sen karnımda filizleneli. İki yıl önce evlendim babanla. Bir arkadaş ortamında tanışmıştık. Çok sürmedi evlenmemiz. Şimdilerde sen doğacaksın diye çalışamıyorum. Özledim eski hareketli günlerimi ama senin gözlerini Dünya’ya açışını izlemek için her şeyimi veririm. Bir göbek bağından daha fazlası aramızdakiler. Bilerek cinsiyetini öğrenmedim. Çünkü hangi cinsiyette, hangi şekilde gelirsen gel seni seveceğim. Tıpkı şimdi olduğu gibi.Hatta daha fazlasıyla…
Ah canım yanıyor. Nefes al, nefes ver…Dayanamıyorum. İçim yırtılıyor sanırım. Doğuramayacağım. Korkuyorum… Anne bırakma elimi. Şimdi olmaz sakın. Doktorlarla gir sende odaya. Ağlama acıdan kıvranıyorum diye. Geçecek. Güçlü dur ki bende durabileyim. Her göz yaşında paniğimi körüklüyorsun. Sen! evet sen! Müstakbel eşim. Gözüme gözükmesen iyi olacak. Romantik dakikalara sevgi meyvesi dedin ölüyorum ulan. Geçecek deme. Kolaysa sen doğur da göreyim seni!
Bitti sanırım…Acı yok gibi. Kucağıma verdikleri bu ıslak, yapış yapış ve titreyen şey benim mi? Çok minik, korunmaya muhtaç…
Tik tak tik tak…
Bebeğim büyüyor.Bende onunla birlikte çok şey öğreniyorum. Annem bana kızdığında keşke ona hiç ses etmeseydim. Söylediği her şey o kadar doğruymuş ki… Canım babam nazlı torununu sürekli şımartıyor. Fark etimde annem ve babam git gide küçülüyorlar gibi. Acaba bende böyle küçüldüğümde, tenim buruştuğunda onlar gibi gülümseyebilecek miyim? Gerçi bu ara kendimden çok bebeğim için endişeleniyorum.Dünya kötü, alabildiğine pis. Benim minik bebeğimi nasıl bir gelecek bekliyor? Onu tüm kötülüklerden koruyabilecek miyim? Sanmıyorum… Galiba bir çocuk sahibi olmak ne demekmiş bende öğreniyorum…
ONlarca yıl akıp geçti önümden. Aynadaki yüzüme bakıyorum da, kırıştı tenim, gözlerimin altındaki çizgiler git gide belirginleşti ve arttı. Ellerim titriyor artık biraz. Kulaklarımda eskisi gibi duymuyor. Ah şu gözlükler olmasa kim yetişecekti imdadıma.. Yatağıma her uzandığımda defalarca dua ediyorum hayırlı bir ölüm için.Evlatlarımın sağlığı için…
Tik tak tik tak…
Kalbim küt küt atıyor. Sen misin Azrail? Evet bu sen olmalısın! Onlarca yıl yaşamış olsam da daha söyleyemediğim nice söz, daha yaşanmamış bir çok dakika olduğunu hissediyorum. Şimdi gitmem şart mı? Çok üzülecekler ardımdan… Peki haklısın… Tamam Azrail uyandır beni bu uykudan.Gerçeklik için…
Didem KARŞILAN
ADAPAZARI
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
Bugün 48 ziyaretçi (53 klik) kişi burdaydı!
Anasayfa | Künye | Ürün Gönder |
HANTEK EDEBİYAT DERGİSİ @ 4 Ocak 2009 - HENDEK
[ Tüm hakları saklıdır]
|
|
|
|
|
|
|
|
Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?
